Engel i snøen

Årstidene drog, like fort som h*n

Engel i snøen skrevet av Anders Totland. Roman frå 2016.

Denne romanen har ein utroleg gripande, sterk historie som presenterer livet i ein ny setting som passar for alle.
Årstidene går forbi, like fort som snøfnugg daler ned om vinteren. Du kan sjå dei, mens dei kommer og går. Det er ikkje alltid du tar deg like god tid, til å sjå kor fort alt kan skje.
Boka handlar om eit kreftsjukt barn som liggar på sjukhus. Handlinga gjer oss eit innblikk i korleis h*n opplever dagane sine, med familie og nærme vennar.
Boka startar veldig mystisk, der lesarane ikkje for vita kor handling skjer eller kva for eit kjønn eg-personen er. Eg trur lesarane ikkje får vite kjønnet fordi det ikkje er relevant til handlinga. Som gjær boka realistisk og sannsynlig, fordi alle kan bli sjuk uansett kjønn. Enten vaksne eller barn, i alle aldrar. Det er nokon få vendepunkt i boken, der nokon blir alvorlig sjuke eller frisk.
Den indre spenningen går veldig mykje utover EG-personen. Denne personen vil ikkje at faren skal vite kor vondt det er å vera sjuk, og held det heller inne for seg sjølv. EG-personen tenker veldig mykje på andre sin helse og korleis dei har det. Når han kunne ha tenkt på seg sjølv. Vi får vite kva for utfordringar EG-personen har i kvardagen og kva for konsekvensar de rundt h*n får.
Eg synes boka var litt utfordrande til tider, der eg skulle lese mellom linjene eller ikkje fekk vite kva som skjer eller kva som skal skje framover. Boken innehelder mykje dialogar, der hovudpersonen snakkar med faren sin, Silje, Jonas, doktorane, sjukepleirane osv. Dialogane og setningane bruker både å være korte og lange. Det merkes ingen dialektord eller banning frå mitt perspektiv.
EG er litt usikker på kva bodskapet med boken er. Det kan være at forfattaren ville vise sitt synspunkt på døden, vennskap og familie. Noko som er bra med boka er dei korte kapitla og mange dialogar. Denne boken burde helt klart bli lest av fleire. Boka passer veldig bra for personer i alle aldrar. Boka burde nominerast til Uprisen, på grunn av den sin sterke handling og nye perspektiv.
Eg vil gje boka ein 4.

Bokanmeldelse engel i snøen

Forfattar: Anders Totland

Utgivelsesår: 2016

Sjanger: Roman

Eg personen lever eit liv inne i eit bygg med mange andre på alderen til henna. Dei andre går òg gjennomgår det sammen. utan at vi veit veit kva som feilar eg personen, fortellar forfattaren alt som skjer rundt eg personen og nokon av følelsane eg personen følar. Vi vert òg kjend med nokon av dei andre pasientane som eg personen har eit sterke band til..

Er dette ei bok verd og lesa?

Boka startar ikkje i media sine re sin, men i tankane til eg personen. Slutten på boka var open, og ein kan sjølv tenkja seg fram til kva som eigenleg skjedde på slutten. Boka var litt vanskeleg å leggja i frå seg, fordi det var mykje som føregjekk på ein gong og då vil ein vita kva som skjer vidare i boka. Det var ikkje lett og kjenne seg igjen i handlinga, men ein forstår det som skjer sjølv om ein ikkje har opplevd det. Historia er veldig realistisk, ein kan nesten føla at ein er der og ein kan forestille seg kva som skjer i livet til eg personen. Noko som eg syntest var ekstra bra med boka er at forfattaren får oss lesarar til å føla akkurat det eg personen følar. Og det fikk forfattaren veldig godt til.

Boka var lett og lesa fordi skriftstorleiken var ganske stor. Det var korte avsnitt og boka var heller ikkje noko spesielt lang. Boka er full av metaforar som for eksempel metaforen snø. « Eg likar å tenka at menneska er som snøkrystallar. Dei kjem ut av ikkje noko og svevar gjennom verda eit kort bel, uendeleg vene og heilt spesielle». Snø tolkar eg som eit symbol på død og kulde, men òg fred.

Eg trur forfattaren har skrive denne romanen fordi han kanskje har kjent nokon som har gått igjennom det sama som eg personen går igjennom. Eller kanskje forfattaren ville visualisere for oss kva det vil seia og ikkje leva eit «normalt» liv. Forfattaren forklarer ikke livet til eg personen, derfor må vi lese mellom linjene. Det gjør at jeg opplever boka på ein lærerik måte.

Eg syntest forfattaren gjorde ein veldig god jobb med boka. Boka var godt gjennomtenkt, så eg ser ikkje at forfattaren kunne gjort noko anderledes. Det beste med boka er at den ikkje røper noko, då er det spennende å lesa vidare fordi da kan man lage sin egen forståelse av boka. Eg trur at mange

kan får utbytte av å lesa boka fordi den har eit god budskap og fordi det var ein god bok. Derfor er dette ein bok verd å lese. Eg synest at denne boken burde nomineres for Uprisen.

Eg gjev denna boka terningkast 5, fordi eg opplevde boka som lærerik, spennande og trist på ein god måte.

Den triste men uforståelig boken

Tittel: Engler i snøen

Forfatter: Anders Totland

Utgivelsesår: 2016

Sjanger: ungdomsroman

Det handler om død, vennskap og død i Anders Totland sin nye bok. Kan du ha det fint når de rundt deg er død eller borte, og når du selv kjemper for å overleve er temaet i ungdomsromanen engler i snøen.

Handling: boka handlar om eg-person som har ein sjukdom. Eg-personen liggjer på sjukehuset og har fleire vennar der. Eg-personen lærer seg å spella piano av ein venn, ein dag døyr denna vennen. Eg-personen vil ikkje feire sin bursdag, men ble overraska av venner og kjende.

Min opplevelse av boka: eg har melde meningar om denna boka. Det er ingan personbeskrivelsar i boka her må man gisse eller lese mellom linjane, eg syntas det er både positivt og negativt. Så veit eg lite om personane. Boka starter ikkje rett i ein handling, den starte rolig og beskriver situasjonen bra, det er veldig positivt. Slutten er dårleg, eg skjønnar ikkje den heilt. Det er eit par skildringar eg har funnet i boka og det er metafor, sammenlikning og lese mellom linjane. En sammenlikning som var i boka: ho visna som en blomst.

Språk: boka er på nynorsk, men det gjekk fint å lese siden den er kort og veldig lettlest. Det er sånn 50/50 dialog og tekst. Inga banning, for det passar ikkje inn i denne rolige og kanskje litt triste roman. Det er både lange og korte setningar, men mest korte.

Original og troverdig: eg syntas boka var original, sia jeg aldri har lest ein sånn her type bok. Boka er veldig troverdig sia det ikkje er noken urealistiske ting. Handlingane i boka er typisk sånne man kan høyre om ellers i virkeligheten som gjør boka troverdig.

Avslutning: eg syntas ikkje alle bør lese denne boka fordi den er litt kjedelig og vanskelig å forstå.

Terningkast: 3

Ein engel har vondt, ein engel skal dø
Tittel: Engel i snøen
Forfattar: Anders Totland

Dette er ein trist og rørande bok som handlar om eit kreftsjukt barn som er innlagt på sjukehus. Det snør men «eg-personen» kan ikkje gå ut å leke, berre stå og sjå på snøkrystallane som dalar ned frå himmelen. «Eg»-personen er innestengt på sjukehuset og saman med sine venner ventar de på døden.

Dette er ein veldig fin og rørande bok, med en sterkt og truverdig fortelling som ein lett kan sjå for seg i verkelegheita. Boka er veldig spennande og byr på mange ulike spørsmål. Du må lese mykje mellom linjene. Forfattaren har brukt fleire virkemidlar for eksempel metaforar. Han har også skreve mykje dialog. Eg trur at hovudtema i boka er snø, englar og død. Snø er også eit viktig motiv. Faren til «eg-personen» samanliknar snøkrystallar med mennesket, ingen er helt like. Snø smelter/går bort, det same gjær mennesket, det døyr. Eg trur at «Engel i snøen» er eg-personen som døyr ute i snøen i slutten av boka og blir ein engel.

Boka var kjempe bra, spennande, lett å lese (sjølv om den var på nynorsk), og godt skreve. Eg vil anbefale boka til både unge og gamle som er glade i å lese. Det er ein bok ingen bør gå glipp av.

Terningkast: 5

Engelen i snøen
«Engelen i snøen» er en nynorsk kort bok som handler om et barn som vi verken får vite kjønn eller navn på. Forfatteren skriver på en måte så du vil tro at barnet og folkene rundt har det fint og fredelig, men egentlig ligger de dødssyke på et sykehus. Det er en trist bok hvor alle blir dårligere og dårligere.
Jeg personlig likte ikke bok veldig godt, det var fordi det var så lite spenning i den. Det var ikke et hint av spenning engang. Jeg syntes det var en veldig trist bok, men den var litt spesiell. Det var ikke en bok etter min smak.

Terningkast: 3