Engel i snøen
Det er vinter, og det snør, men ikkje alle er ute og leikar i snøen. Nokon orkar berre å stå ved vindauget og sjå ut på snøkrystalla. Nokon vil ikkje at pappa skal vite at ein har vondt, sjølv om Vis hele forlagsteksten
Det er vinter, og det snør, men ikkje alle er ute og leikar i snøen. Nokon orkar berre å stå ved vindauget og sjå ut på snøkrystalla. Nokon vil ikkje at pappa skal vite at ein har vondt, sjølv om Vis hele forlagsteksten
En fin vei å gå
Skrevet av 13. mars 2023 av Ole på veiavangen ungdomskole
Jeg har gått meg vill mye før men når jeg gikk inn i et bibliotek og fant denne boken, gikk jeg meg aldri vill igjen.
Litt av en bok!!!
Skrevet av 24. september 2021 av William Ramsland på Løten ungdomsskole
Som en dysletiker i denne verdennen, likte jeg bøken. Den var lettlest for en som meg me nøtteerallergi. Jeg likte boken. Kall meg Rammy. Jeg ser etter gutter
Flyktning fra Irak
Skrevet av 25. januar 2021 av Abdelmuhaimen Omar på Grim skole, 8. klasse
Jeg snaker litt bra norsk. Språken på boket var litt rar. Men det var en litt bra boken å lese. Hadebra!
Engel i Snøen
Skrevet av 16. november 2020 av Per på Hovedgården ungdomsskole
Den triste verkelegheita
Boka er av den typen som får meg til å fortsette å lese og lese. Og den får meg til å tenkje. Den er skriven slik at eg får meir lyst til å vite kva som skjer. I tillegg er boka lett å lese. Den er kort skriven, men har likevel så mykje viktig i seg.
Boka handlar om ein person som er sjuk. Ein skjønnar at denne personen er veldig sjuk. Eg trur det er kreft. Handlinga skjer på sjukehuset. Der har eg-personen nokon venner. Og ute er det fleire som leikar i snøen, mens eg-personen må vere inne.
Eg opplever boka som trist, men at det triste er skrive litt annleis. At ein sjølv må bruke tankar og opplevingar for å forstå handlinga. Boka hadde ein slutt som fekk meg til å tenkje på kva som skjedde, og lure på kva som skjedde etterpå. Noko av det som er med på å gjere boka trist er at ein veit at det er ekte. At handlinga i boka er slikt som skjer i verkelegheita.
Malene
Skrevet av 23. august 2019 av Malene på Luster ungdomsskule
Den triste verkelegheita
Boka er av den typen som får meg til å fortsette å lese og lese. Og den får meg til å tenkje. Den er skriven slik at eg får meir lyst til å vite kva som skjer. I tillegg er boka lett å lese. Den er kort skriven, men har likevel så mykje viktig i seg.
Boka handlar om ein person som er sjuk. Ein skjønnar at denne personen er veldig sjuk. Eg trur det er kreft. Handlinga skjer på sjukehuset. Der har eg-personen nokon venner. Og ute er det fleire som leikar i snøen, mens eg-personen må vere inne.
Eg opplever boka som trist, men at det triste er skrive litt annleis. At ein sjølv må bruke tankar og opplevingar for å forstå handlinga. Boka hadde ein slutt som fekk meg til å tenkje på kva som skjedde, og lure på kva som skjedde etterpå. Noko av det som er med på å gjere boka trist er at ein veit at det er ekte. At handlinga i boka er slikt som skjer i verkelegheita.
Vis flere anmeldelser
Maria Mentzoni
Skrevet av 17. november 2016 av Maria Mentzoni på Tromstun skole
Årstidene drog, like fort som h*n
Engel i snøen skrevet av Anders Totland. Roman frå 2016.
Denne romanen har ein utroleg gripande, sterk historie som presenterer livet i ein ny setting som passar for alle.
Årstidene går forbi, like fort som snøfnugg daler ned om vinteren. Du kan sjå dei, mens dei kommer og går. Det er ikkje alltid du tar deg like god tid, til å sjå kor fort alt kan skje.
Boka handlar om eit kreftsjukt barn som liggar på sjukhus. Handlinga gjer oss eit innblikk i korleis h*n opplever dagane sine, med familie og nærme vennar.
Boka startar veldig mystisk, der lesarane ikkje for vita kor handling skjer eller kva for eit kjønn eg-personen er. Eg trur lesarane ikkje får vite kjønnet fordi det ikkje er relevant til handlinga. Som gjær boka realistisk og sannsynlig, fordi alle kan bli sjuk uansett kjønn. Enten vaksne eller barn, i alle aldrar. Det er nokon få vendepunkt i boken, der nokon blir alvorlig sjuke eller frisk.
Den indre spenningen går veldig mykje utover EG-personen. Denne personen vil ikkje at faren skal vite kor vondt det er å vera sjuk, og held det heller inne for seg sjølv. EG-personen tenker veldig mykje på andre sin helse og korleis dei har det. Når han kunne ha tenkt på seg sjølv. Vi får vite kva for utfordringar EG-personen har i kvardagen og kva for konsekvensar de rundt h*n får.
Eg synes boka var litt utfordrande til tider, der eg skulle lese mellom linjene eller ikkje fekk vite kva som skjer eller kva som skal skje framover. Boken innehelder mykje dialogar, der hovudpersonen snakkar med faren sin, Silje, Jonas, doktorane, sjukepleirane osv. Dialogane og setningane bruker både å være korte og lange. Det merkes ingen dialektord eller banning frå mitt perspektiv.
EG er litt usikker på kva bodskapet med boken er. Det kan være at forfattaren ville vise sitt synspunkt på døden, vennskap og familie. Noko som er bra med boka er dei korte kapitla og mange dialogar. Denne boken burde helt klart bli lest av fleire. Boka passer veldig bra for personer i alle aldrar. Boka burde nominerast til Uprisen, på grunn av den sin sterke handling og nye perspektiv.
Eg vil gje boka ein 4.