Engel i snøen
Det er vinter, og det snør, men ikkje alle er ute og leikar i snøen. Nokon orkar berre å stå ved vindauget og sjå ut på snøkrystalla. Nokon vil ikkje at pappa skal vite at ein har vondt, sjølv om Vis hele forlagsteksten
Det er vinter, og det snør, men ikkje alle er ute og leikar i snøen. Nokon orkar berre å stå ved vindauget og sjå ut på snøkrystalla. Nokon vil ikkje at pappa skal vite at ein har vondt, sjølv om Vis hele forlagsteksten
En fin vei å gå
Skrevet av 13. mars 2023 av Ole på veiavangen ungdomskole
Jeg har gått meg vill mye før men når jeg gikk inn i et bibliotek og fant denne boken, gikk jeg meg aldri vill igjen.
Litt av en bok!!!
Skrevet av 24. september 2021 av William Ramsland på Løten ungdomsskole
Som en dysletiker i denne verdennen, likte jeg bøken. Den var lettlest for en som meg me nøtteerallergi. Jeg likte boken. Kall meg Rammy. Jeg ser etter gutter
Flyktning fra Irak
Skrevet av 25. januar 2021 av Abdelmuhaimen Omar på Grim skole, 8. klasse
Jeg snaker litt bra norsk. Språken på boket var litt rar. Men det var en litt bra boken å lese. Hadebra!
Engel i Snøen
Skrevet av 16. november 2020 av Per på Hovedgården ungdomsskole
Den triste verkelegheita
Boka er av den typen som får meg til å fortsette å lese og lese. Og den får meg til å tenkje. Den er skriven slik at eg får meir lyst til å vite kva som skjer. I tillegg er boka lett å lese. Den er kort skriven, men har likevel så mykje viktig i seg.
Boka handlar om ein person som er sjuk. Ein skjønnar at denne personen er veldig sjuk. Eg trur det er kreft. Handlinga skjer på sjukehuset. Der har eg-personen nokon venner. Og ute er det fleire som leikar i snøen, mens eg-personen må vere inne.
Eg opplever boka som trist, men at det triste er skrive litt annleis. At ein sjølv må bruke tankar og opplevingar for å forstå handlinga. Boka hadde ein slutt som fekk meg til å tenkje på kva som skjedde, og lure på kva som skjedde etterpå. Noko av det som er med på å gjere boka trist er at ein veit at det er ekte. At handlinga i boka er slikt som skjer i verkelegheita.
Malene
Skrevet av 23. august 2019 av Malene på Luster ungdomsskule
Den triste verkelegheita
Boka er av den typen som får meg til å fortsette å lese og lese. Og den får meg til å tenkje. Den er skriven slik at eg får meir lyst til å vite kva som skjer. I tillegg er boka lett å lese. Den er kort skriven, men har likevel så mykje viktig i seg.
Boka handlar om ein person som er sjuk. Ein skjønnar at denne personen er veldig sjuk. Eg trur det er kreft. Handlinga skjer på sjukehuset. Der har eg-personen nokon venner. Og ute er det fleire som leikar i snøen, mens eg-personen må vere inne.
Eg opplever boka som trist, men at det triste er skrive litt annleis. At ein sjølv må bruke tankar og opplevingar for å forstå handlinga. Boka hadde ein slutt som fekk meg til å tenkje på kva som skjedde, og lure på kva som skjedde etterpå. Noko av det som er med på å gjere boka trist er at ein veit at det er ekte. At handlinga i boka er slikt som skjer i verkelegheita.
Vis flere anmeldelser
Nora.K
Skrevet av 17. november 2016 av Nora.K på Tromstun skole
Bokanmeldelse engel i snøen
Forfattar: Anders Totland
Utgivelsesår: 2016
Sjanger: Roman
Eg personen lever eit liv inne i eit bygg med mange andre på alderen til henna. Dei andre går òg gjennomgår det sammen. utan at vi veit veit kva som feilar eg personen, fortellar forfattaren alt som skjer rundt eg personen og nokon av følelsane eg personen følar. Vi vert òg kjend med nokon av dei andre pasientane som eg personen har eit sterke band til..
Er dette ei bok verd og lesa?
Boka startar ikkje i media sine re sin, men i tankane til eg personen. Slutten på boka var open, og ein kan sjølv tenkja seg fram til kva som eigenleg skjedde på slutten. Boka var litt vanskeleg å leggja i frå seg, fordi det var mykje som føregjekk på ein gong og då vil ein vita kva som skjer vidare i boka. Det var ikkje lett og kjenne seg igjen i handlinga, men ein forstår det som skjer sjølv om ein ikkje har opplevd det. Historia er veldig realistisk, ein kan nesten føla at ein er der og ein kan forestille seg kva som skjer i livet til eg personen. Noko som eg syntest var ekstra bra med boka er at forfattaren får oss lesarar til å føla akkurat det eg personen følar. Og det fikk forfattaren veldig godt til.
Boka var lett og lesa fordi skriftstorleiken var ganske stor. Det var korte avsnitt og boka var heller ikkje noko spesielt lang. Boka er full av metaforar som for eksempel metaforen snø. « Eg likar å tenka at menneska er som snøkrystallar. Dei kjem ut av ikkje noko og svevar gjennom verda eit kort bel, uendeleg vene og heilt spesielle». Snø tolkar eg som eit symbol på død og kulde, men òg fred.
Eg trur forfattaren har skrive denne romanen fordi han kanskje har kjent nokon som har gått igjennom det sama som eg personen går igjennom. Eller kanskje forfattaren ville visualisere for oss kva det vil seia og ikkje leva eit «normalt» liv. Forfattaren forklarer ikke livet til eg personen, derfor må vi lese mellom linjene. Det gjør at jeg opplever boka på ein lærerik måte.
Eg syntest forfattaren gjorde ein veldig god jobb med boka. Boka var godt gjennomtenkt, så eg ser ikkje at forfattaren kunne gjort noko anderledes. Det beste med boka er at den ikkje røper noko, då er det spennende å lesa vidare fordi da kan man lage sin egen forståelse av boka. Eg trur at mange
kan får utbytte av å lesa boka fordi den har eit god budskap og fordi det var ein god bok. Derfor er dette ein bok verd å lese. Eg synest at denne boken burde nomineres for Uprisen.
Eg gjev denna boka terningkast 5, fordi eg opplevde boka som lærerik, spennande og trist på ein god måte.