Engel i snøen
Det er vinter, og det snør, men ikkje alle er ute og leikar i snøen. Nokon orkar berre å stå ved vindauget og sjå ut på snøkrystalla. Nokon vil ikkje at pappa skal vite at ein har vondt, sjølv om Vis hele forlagsteksten
Det er vinter, og det snør, men ikkje alle er ute og leikar i snøen. Nokon orkar berre å stå ved vindauget og sjå ut på snøkrystalla. Nokon vil ikkje at pappa skal vite at ein har vondt, sjølv om Vis hele forlagsteksten
En fin vei å gå
Skrevet av 13. mars 2023 av Ole på veiavangen ungdomskole
Jeg har gått meg vill mye før men når jeg gikk inn i et bibliotek og fant denne boken, gikk jeg meg aldri vill igjen.
Litt av en bok!!!
Skrevet av 24. september 2021 av William Ramsland på Løten ungdomsskole
Som en dysletiker i denne verdennen, likte jeg bøken. Den var lettlest for en som meg me nøtteerallergi. Jeg likte boken. Kall meg Rammy. Jeg ser etter gutter
Flyktning fra Irak
Skrevet av 25. januar 2021 av Abdelmuhaimen Omar på Grim skole, 8. klasse
Jeg snaker litt bra norsk. Språken på boket var litt rar. Men det var en litt bra boken å lese. Hadebra!
Engel i Snøen
Skrevet av 16. november 2020 av Per på Hovedgården ungdomsskole
Den triste verkelegheita
Boka er av den typen som får meg til å fortsette å lese og lese. Og den får meg til å tenkje. Den er skriven slik at eg får meir lyst til å vite kva som skjer. I tillegg er boka lett å lese. Den er kort skriven, men har likevel så mykje viktig i seg.
Boka handlar om ein person som er sjuk. Ein skjønnar at denne personen er veldig sjuk. Eg trur det er kreft. Handlinga skjer på sjukehuset. Der har eg-personen nokon venner. Og ute er det fleire som leikar i snøen, mens eg-personen må vere inne.
Eg opplever boka som trist, men at det triste er skrive litt annleis. At ein sjølv må bruke tankar og opplevingar for å forstå handlinga. Boka hadde ein slutt som fekk meg til å tenkje på kva som skjedde, og lure på kva som skjedde etterpå. Noko av det som er med på å gjere boka trist er at ein veit at det er ekte. At handlinga i boka er slikt som skjer i verkelegheita.
Malene
Skrevet av 23. august 2019 av Malene på Luster ungdomsskule
Den triste verkelegheita
Boka er av den typen som får meg til å fortsette å lese og lese. Og den får meg til å tenkje. Den er skriven slik at eg får meir lyst til å vite kva som skjer. I tillegg er boka lett å lese. Den er kort skriven, men har likevel så mykje viktig i seg.
Boka handlar om ein person som er sjuk. Ein skjønnar at denne personen er veldig sjuk. Eg trur det er kreft. Handlinga skjer på sjukehuset. Der har eg-personen nokon venner. Og ute er det fleire som leikar i snøen, mens eg-personen må vere inne.
Eg opplever boka som trist, men at det triste er skrive litt annleis. At ein sjølv må bruke tankar og opplevingar for å forstå handlinga. Boka hadde ein slutt som fekk meg til å tenkje på kva som skjedde, og lure på kva som skjedde etterpå. Noko av det som er med på å gjere boka trist er at ein veit at det er ekte. At handlinga i boka er slikt som skjer i verkelegheita.
Vis flere anmeldelser
Ida Marie Haug
Skrevet av 2. november 2016 av Ida Marie Haug på Tromstun skole
Bokmelding av boka "Engel i snøen"
"Det finaste eg har lest om død"
Min klasse har vore så heldig å få lest denne nylanserte boka "Engel i snøen". Dette er min vurdering etter å ha lest ho.
Da eg leste tittelen på boka tenkte eg med ein gang at det var vinter og at det var nokon som lagde avtrykk av ein engel i snøen. Forfattaran som har skriven boka heiter Anders Totland. Boka er nylig komme ut, og eg trur ikkje dette er ein bokserie, med tanke på korleis boka sluttar. Dette er ei bok i sjangeren ungdomsroman, og er ein av de finaste romanene eg har lest. Forfattaren seier ikkje om eg-personen er ein gut eller ei jente, så det må man tenkje seg sjølv når man lesar. Birollane består av faren til eg-personen, mor til Jonas, Jonas, Leander og Silje. Boka startar in medias res ved å skildre omgjevnaden, men startar eigentleg litt dødt. Høgdepunktet er når Jonas blir frisk, og vendepunktet er når Silje dør. Boka har ein åpen slutt. Fordi det var på ein måte forventa. Eg klarte så vidt å legge fra meg boka når eg hadde begynt å lese, for eg lurte så mykje på kva som ville skje til slutt. Det var både ytre og indre spenning. Dette er ein historie som kunne ha skjedd i vrikeligheten. Boka var fylt med omhug, kjærleik og varme, og er i det hele tatt veldig rørende. Boka visar kvor vanskelig livet kan være. Kreft nemnes ikkje ein eneste gang, men eg antar at det er kreft: "Det går ikkje så bra med Jonas. Han har begynt på ein ny kur som tar knekken på han. Om natta høyrer eg gjennom veggen at han kastar opp, og stemma til mora som prøver trøysta. Om dagen ligg han stort sett og orkar ingenting."
Boka er på nynorsk, og eg tenkte ikkje noko på det. Boka var lett å lese, ho hadde både korte setningar og avsnitt, skildrar ofte omgjevnaden, har mykje skriven mellom linjane og hadde mykje replikker. Eksmepel: Forfattaren brukar mellom linjane når han skrivar at Silje er død: "Ho slutta puste." Han brukar snø som eit symbol det ble gjenntatt og beskrive mykje. Eit virkemiddel forfattaren brukar også brukar er kontrast. Han brukar kontrasten mellom friske og de som lid av kreft. Språkbruket til denne boka passet bra til bokas innhald. Ingen banning eller noko slikt.
Temaet for denne boka handlar om at ho visar kvor vanskeleg livet kan være, og eg trur at forfatteren har skriven ho for at andre kan vise empati og for å vise ein kontrast mellom friske og de som lider ut av sykdommen kreft. Budskapet er på ein måte at kreft kan ramme alle. Denne boka bør nomineres til Uprisen, fordi det er noko av det finaste eg har lest om død. Eg gir 5 av 6 snøkrystaller.
Ida Marie Haug